هدف اصلی پژوهش حاضر, تعیین رابطه بین میزان کاربست معیارهای تدریس اثربخش توسط استادان دانشگاه با روحیه علمی دانشجویان بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه مازندران در سال تحصیلی 93-1392 بوده است که از طریق نمونه گیری طبقه ای, 375 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه محقق ساخته تدریس اثربخش و روحیه علمی بود. هر دو پرسشنامه مزبور حاوی 30 پژوهش پنج گزینه ای مطابق با مقیاس 5 درجه ای لیکرت بوده اند. روایی پرسشنامه ها از طریق بررسی و تایید ده نفر از استادان رشته علوم تربیتی حاصل شد و پایایی نیز به واسطه بازآزمایی روی 30 نفر از نمونه انتخابی جامعه اصلی بررسی شد که برای پرسشنامه تدریس اثربخش همبستگی بسیار بالا (r=0.85) و برای پرسشنامه روحیه علمی نیز همبستگی نسبتا بالایی (r=0.77) به دست آمد. اهم نتایج پژوهش حاکی از آن بود که عملکرد استادان دانشگاه مازندران در به کارگیری معیارهای تدریس اثربخش در معیار «برخورداری از ویژگی های شخصیتی» در حد «مطلوب» و در پنج معیار دیگر در حد «نسبتا مطلوب» است. سطح روحیه علمی دانشجویان نیز در هیچ یک از حیطه های مورد بررسی, در حد «مطلوب» نیست. همچنین یافته ها نشان دادند که بین عملکرد استادان در کاربست معیارهای تدریس اثربخش و سطح روحیه علمی دانشجویان, رابطه معناداری وجود دارد (p<0.05) و عملکرد استادان در میزان به کارگیری معیارهای تدریس اثربخش, پیش بین مثبت و معنی داری برای سطح روحیه علمی دانشجویان است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان اظهار داشت که عملکرد استادان در کاربست معیارهای تدریس اثربخش, نقش بسیار مهمی در سطح روحیه علمی دانشجویان دارد. از این رو ضروری است در راستای رشد سطح روحیه علمی دانشجویان, استادان دانشگاه, معیارهای تدریس اثربخش را به نحو مطلوبی مورد استفاده قرار دهند.
