ویژگیهای یک تقریر موفق

ویژگی‌های یک تقریر خوب، عبارت است از:

1. صلاحیت و توانایی مقرِّر: این توانایی‌ها شامل چنین مواردی است:

الف) دانش فقهی و اصولی و کسب مقدمات علمی لازم؛

ب) تسلط بر روش‌های جستجوی منابع و مطالب (کتابخانه‌ای، رایانه‌ای)؛

ج) شناخت اهم ویژگی‌ها و منابع مذاهب فقهی؛

د) اطلاع از تحولات، جریان‌‌ها و منابع مهم فقه شیعه؛

ﻫ) داشتن رویکرد مقارن در پژوهش‌های فقهی و اصولی؛

و) توانایی مطالعات و مراجعات بین رشته‌ای.

1. امانت و دقت علمی: منظور از آن، رعایت امانت‌ و دقت در ثبت مطالب درس، فهم آراء و صحت استنادات به منابع است.
2. وضوح اندیشه و سلاست تعبیر: مراد این است که افکار و اندیشه‌های طرح شده در یک تقریر، بایستی شفاف و واضح و به دور از ابهام و تردید باشد. همچنین عباراتی که برای تبیین و توضیح محتوا ـ مخصوصاً اندیشه‌های استاد ـ انتخاب می‌شود، روان و گویا باشد و از مغلق‌گویی و بازی‌های زبانی پرهیز گردد
3. انتظام و انسجام مطالب: یعنی این که ورود و خروج مباحث، سیر پیشرفت بحث، آرا و اقوال و نقدها، همگی منظم و منسجم باشند و با یکدیگر تداخل نداشته باشند. برای این منظور، تنظیم عناوینی گویا و دارای سلسله مراتب، بسیار مفید و ضروری است.
4. عمق تحقیقات و تعلیقات: بر اساس آنچه گفته شد، تسلط بر معلومات زیر، می‌تواند تا حدی از آسیب‌ها بکاهد.
5. تقریظ بر تقریر: مرسوم است که شاگردان تقریرات خود را به استاد عرضه می‌کنند و غالباً استاد نظر خود را در باره آن به صورت تقریظ (ستودن نوشته کسی و تصدیقْ نوشتن بر آن) می‌نویسد. این گونه تقریرات از اعتبار علمی بیشتری برخوردارند. در متن تقریظ معمولاً از کتاب و مؤلف آن تمجید می‌شود و استاد، اعتبار کتاب را تصدیق و چه بسا اجتهاد تقریرکننده را تأیید می‌کند. ^[2]

1. . برگرفته از کتاب: روش‌تحقیق‌ در ‌فقه‌و‌اصول، مجتبی الهی خراسانی. ↑

2. . آقابزرگ طهرانی، الذریعّه الی تصانیف الشیعّه ، ج۴، ص۳۶۲، پانویس؛ ج1۸، ص۸۹ و ۳۸۰ ؛ ج۲1، ص۲۴؛ ج۴، ص۳۷1. ↑