کودکی اولین و مهم ترین دوره زندگی آدمی است که در آن برای اولین بار مفهوم خود, طبیعت و روابط اجتماعی در آن شکل می گیرد. بر این اساس در هدف گذاری اصلی برای تدوین برنامه درسی ملی نیز به این اهداف برای کودکان پرداخته شده است. یکی از پرسش هایی که برای تحقق اهداف برنامه درسی به آن باید پاسخ داد چگونگی محیط فیزیکی است که امر آموزش و پرورش در آنجا رخ می دهد. از طرفی حضور طبیعت در طراحی فضاهای آموزشی نیز بنا بر مطالعات انجام شده, قابلیت های بسیار زیادی برای تامین نیازهای مختلف کودکان در رشد و آموزش و پرورش داراست. این پژوهش با هدف بررسی تاثیراتی که طراحی با رویکرد طبیعت محور در فضاهای آموزشی دوره ابتدایی می تواند بر رسیدن به اهداف برنامه درسی ملی داشته باشد, شکل گرفته. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که با روش کتابخانه ای و بررسی متون و استدلال منطقی شکل گرفته است. یافته های پژوهش شامل راهکارهای طراحی طبیعت محور برای دستیابی به اهداف برنامه درسی ملی می باشند که از مهم ترین آن ها می توان به استفاده از الگوهای طراحی پایدار در طراحی مدارس, طراحی دو حیاط جداگانه آموزشی و ورزشی اجتماعی, طراحی فضاهای نیمه باز آموزشی در مجاورت فضای کلاس ها, استفاده از دید بصری به فضای سبز طبیعی از فضاهای داخلی, استفاده از شیوه های باغ سازی ایرانی در طراحی محوطه ها, ایجاد تنوع فضایی با ایجاد فضاهای متنوع بسته, باز و نیمه باز, اشاره نمود.
