رابطه شیوه تدریس معلّمان و پرورش نگرش‌علمی دانش‌آموزان مدارس ابتدایی دخترانه شهر تهران
هدف این پژوهش, شناسایی رابطه شیوه تدریس معلمان و پرورش نگرش علمی دانش آموزان مدارس ابتدایی دخترانه, در مناطق چهارگانه (شمال, جنوب, شرق و غرب) تهران در سال تحصیلی 89- 88 بوده است. از میان تمامی این مدارس, بیست معلم و بیست کلاس با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته, چک لیست مشاهده, اسناد و فایل فعالیت های کلاسی گردآوری شد. داده ها با آزمون های کلومگروف اسمیرنف, فریدمن, دوجمله ای و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه وتحلیل شدند. طبق یافته ها, شیوه های مشارکتی, بدیعه پردازی, پرسش و پاسخ, بحث گروهی و آزمایشی با مولفه خلاقیت و شیوه ایفای نقش با کنجکاوی و تفکر انتقادی و شیوه تدریس واحدکار با هر سه مولفه همبستگی معنادار داشتند. بیشترین شیوه های تدریس به کار رفته حفظ و تکرار, سخنرانی, توضیحی, نمایشی و به وسیله رایانه و کم کاربردترین روش ها حل مساله و پرسش و پاسخ, مشارکتی, ایفای نقش و واحدموضوعی بودند, و پیرامون مولفه های نگرش علمی کنجکاوی دانش آموزان مورد مطالعه در حد متوسط و خلاقیت و تفکر انتقادی آنان در وضعیت نامطلوبی قرار داشت.