پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر, خودکارآمدی و سواد اطلاعاتی با رفتار تسهیم دانش در بین دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ناحیه دو شهر اصفهان در سال تحصیلی 94-93 به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری تعداد 4995 پسران مقطع متوسطه ناحیه دو بود که از این میان با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 356 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات 4 پرسشنامه یادگیری خودراهبر (Fisher, 2001) با 40 گویه, پرسشنامه خودکارآمدی (Shererr & Maddux,1982) با 17 گویه, پرسشنامه سواد اطلاعاتی با 18 گویه و پرسشنامه تسهیم دانش با 15 گویه بود که روایی صوری, محتوایی و سازه آن تایید و پایایی آن ها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی, رگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون فرضیه های اصلی نشان داد که بین یادگیری خودراهبر با رفتار تسهیم دانش, خودکارآمدی با رفتار تسهیم دانش و بین سواد اطلاعاتی با رفتار تسهیم دانش رابطه معناداری وجود داشت. همچنین نتایج نشان داد که بین بعد رغبت برای یادگیری, بعد خودمدیریتی و بعد خودکنترلی با رفتار تسهیم دانش رابطه معنادار وجود داشت. همچنین بین بعد میل به آغازگری رفتار از خودکارآمدی, بعد میل به گسترش تلاش برای کارآمد کردن تکلیف از خودکارآمدی, بعد مقاوم در رویارویی با موانع از خودکارآمدی با رفتار تسهیم دانش رابطه معنادار وجود داشت. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد ابعاد رغبت و خودمدیریتی از یادگیری خودراهبر توان پیش بینی رفتار تسهیم دانش را داشته است. همچنین بعد میل به گسترش تلاش برای کارآمد کردن تکلیف توان پیش بینی رفتار تسهیم دانش را داشته است.