ایجاد و پرورش روحیه پرسشگری، تحقیق و نوآوری در طلاب، از ضرورتهای آموزش بالنده است. طلاب باید بهتدریج توان تولید محتوا از منابع دینی را بدست بیاورند و این مهم نیازمند آموزش و تمرین است.
انجام پژوهش همراه با آموزش موجب میشود که فرد برای فهم و تولید محتوا تلاش کند؛ در نتیجه ارزش یافتهها را بیشتر درک میکند و در ذهن او ماندگارتر میشود. علاوه بر این، انجام پژوهش تأثیر بسزایی در ایجاد حس مفید بودن و ثمربخشی در طلاب دارد.
در این میان ایجاد فضا، امکانات و زمان کافی برای پرداختن به تحقیق و مراجعه علمی، در کنار فعالیتهای آموزشی ضروری است. بیشک در برنامه آموزشی متراکم که فرصتی برای فعالیت پژوهشی دیده نشده است، نمیتوان از طلاب، انگیزه و نشاط برای تحقیق و روحیه پرسشگری و نوآوری را طلب کرد.
راهکارها:
1. برگزاری برخی دروس به شیوه پژوهشمحور با ارائه طلاب؛
2. آموزش کارگاهی مقالهنویسی، روش تحقیق و نویسندگی؛
3. برنامهریزی برای انجام پژوهشهای درسی[1] و ارائه آن به عنوان تحقیق مکتوب یا کنفرانس؛
4. حمایت از پژوهشهای طلبگی در کارگروههای علمی طلبگی (تحقیقات پروژهای و هدفدار جمعی)؛
5. تشویق به انجام تحقیق پایانی (پایاننامه)؛
6. ایجاد اهتمام برای پژوهش در موضوعات کاربردی و مورد ابتلای طلبه و جامعه؛
7. حمایت از طرحهای کاربردی یا منتهی به تولید علم و کمک به چاپ مقالات و کتب طلاب؛
8. بازدید از مؤسسات و مراکز پژوهشی؛
9. شرکت در طرحهای پژوهشی و تحقیقاتی مراکز علمی داخل و خارج کشور؛
10. رایزنی و همکاری پژوهشی با سایر مراکز تحقیقاتی، علمی و فرهنگی؛
11. برگزاری کرسیهای آزاداندیشی با رویکرد علمی، پژوهشی؛
12. فراهم کردن کتابخانه قفسه باز با موضوعات متنوع؛
13. فراهم کردن منابع دیجیتال و دسترسی به شبکه اینترنت؛
14. فراهم کردن نشریات پژوهشی منتخب در کتابخانه.
[1]. برای اینکه پژوهش طلاب موفق و بالنده باشد، باید سیر پژوهشها از آسان به سخت و از سطح به عمق باشد. توجه به این نکته لازم است که پژوهش همیشه لازم نیست حرف تازهای داشته باشد و در سالهای ابتدایی تحصیل، پژوهشها به منظور ایجاد انگیزه و توان پژوهش در طلاب انجام میشود.
