ﺗﻔﻜﺮ، ﺷﻜﻞ ﺑﺴﻴﺎر پیچیده رﻓﺘﺎر اﻧﺴﺎن و عالی ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻋﻘﻠﻲ و ذﻫﻨﻲ اﺳﺖ. به عبارت دﻳﮕﺮ ﺗﻔﻜﺮ ﻳﻚ ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ به وﺳﻴﻠﺔ رﻣﻮز ﻳﺎ نشانه های ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ اشیاء و حوادث، مشخص می شود. ﺑﻪ ﻃﻮر کلی اﮔﺮ ﺗﻔﻜﺮ را ﺑﺮ دو ﭘﺎﻳﻪ اﺳﺘﻮار ﺑﺪاﻧﻴﻢ، ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ پایه ﻫﺎ در ﻓﻠﺴﻔﻪ و ﭘﺎي دﻳﮕﺮ در روان ﺷﻨﺎﺳﻲ رﻳﺸﻪ دارد . ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس، ﻫﺮ ﻳﻚ از ﻓﻼﺳﻔﺔ ﻣﻬﻢ ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺸﺮﻳﺖ، از ﺳﻘﺮاط و اﻓﻼﻃﻮن و ارﺳﻄﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ دﻛﺎرت و اﺳﭙﻴﻨﻮزا و ﻫﮕﻞ و دﻳﮕﺮان، با پرسش ها و نظرها و شیوه تفکر خود به نوعی بر روال تفکر انسان از آغاز تا کنون تاثیرگذار بوده اند.
ﺗﺄﻣﻞ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺗﻔﻜﺮ، ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ، اﻧﻮاع، و ﺗﻌﺎرﻳﻒ آن از ﻓﻠﺴﻔﻪ آﻏﺎز شد . از دﻳﺪﮔﺎه ﻓﻠﺴﻔﻲ، ﺗﻔﻜﺮ ﻳﻜﻲ از ﻓﻌﺎﻟﻴﺖهای اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳ ﺮ ﺑﺸﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دو ﺷﻜﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد: ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻛﺴﺐ دانش، در حوزه ای خاص فکر ﻛﻨﻴﻢ، ﻳﺎ ﺑﺎ دﻳﺪﮔﺎﻫﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺮاي ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺳﺎﺧﺘﺎر ذﻫﻨﻤﺎن ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ آﻧﭽﻪ میﺧﻮاﻫﻴﻢ یا نمیخواهیم اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ، ﻓﻜﺮ کنیم.
طبق گفته ارسطو این دو شیوه تفکر را ژرف اندیشی و باریک اندیشی می نامند. ارسطو همچنین معتقد بود که هر دوی این فعالیت ها می تواند به نحوی موفقیت آمیز یا غیر موفقیت آمیز، هوشمندانه یا احمقانه، خوب یا بد انجام شود….
