اکتفا به یادگیری و حفظ متون درسی در علم آموزی کافی نیست؛ بلکه باید تلاش شود تا آموختهها به صورت کاربردی دریافت شود. با کاربردیسازی آموختهها، ثمره عملی مباحث علمی برای طلاب ملموس و محسوس خواهد شد و در نتیجه ملالت و خستگی که ممکن است از برخی متون درسی عارض شود، کاهش مییابد. همچنین با توجه به گسترش علوم، کمبود فرصت و رسالت سنگین، در انتخاب و تنظیم مواد آموزشی باید از خواندن مطالب و متونی که کاربردی نیست و نمیتواند ابزار موردنیاز طلبه باشد پرهیز نمود.
راهکارها:
1. بهرهگیری از دروس قرآن و حدیث برای کاربردیسازی دانستههای ادبی و کارگاه تجزیه و ترکیب؛
2. مرور قرآن با تکیه بر علم معانی، بیان و بدیع؛
3. کاربردیسازی درس منطق با بهرهگیری از مثال و نمونههای کاربردی؛
4. کاربردیسازی مباحث اعتقادی با فعالیت کارگاهی پاسخ به شبهات؛
5. آشنایی با تفاسیر ادبی و ارائۀ نقش ادبیات در فهم لطایف ادبی و اعجاز بیانی قرآن کریم؛
6. کاربردیسازی صرف و نحو با استفاده از کتابهای تمریندار مانند بدایهݑ النحو، مبادی العربیهݑ و… ؛
7. بیان و تحلیل فتاوای فقها با توجه به مبانی ایشان در اصول فقه در ضمن درس فقه؛
8. توجه دادن به کاربرد قواعد اصولی در فقه.
