برنامه‌ریزی مبتنی بر اهداف واقع‌بینانه برای طلاب، نیازمند اشراف و اطلاع کامل از وضعیت علمی آنان است که با نظارت بر برنامه آموزشیـــپژوهشی، کیفیت برنامه‌ریزی و سطح کیفی کلاس‌ها و مباحثات طلاب به دست می‌آید.
کسب اطلاع از وضعیت علمی طلاب و ارزشیابی مداوم از آن، نیازمند به صرف وقت کافی توسط مسئولان برای طلاب و ارتباط پیوسته با اساتید آنان است.
راهکارها:
1. برگزاری امتحانات پیاپی در فاصله زمانی منطقی؛[۱]
2. استفاده از قالب‌های متنوع برای ارزیابی علمی و عدم اکتفا به یک قالب؛[۲]
3. توصیه اساتید به پرسش کلاسی و ثبت نمره یا گزارش؛
4. درخواست از اساتید برای ارائه گزارش رشد یا عقب‌ماندگی تحصیلی تک‌تک طلاب؛
5. برگزاری دوره‌ای ارزیابی شفاهی برای همه دروس؛
6. سرکشی از مباحثات طلاب توسط استاد، مربی پایه، مسئول آموزش یا ناظر مباحثه و انتقال نکات لازم همراه با ثبت گزارش؛
7. گرفتن گزارش مکتوب ساعات و کیفیت مباحثات از خود طلاب؛
8. گرفتن گزارش مکتوب جهت تأخیر و غیبت‌ها از خود طلاب و مسئول کلاس‌ها.
[۱]. برگزاری امتحانات با فواصل بسیار نزدیک باعث خستگی و ملالت طلاب و از بین رفتن شأن و منزلت امتحان می‌شود و با فواصل زمانی طولانی فرصت محک زدن طلاب و نیز آشکار شدن عیوب و ضعف‌ها بر خود ایشان از بین می‌رود.
[۲]. همچون پرسش کلاسی، ارزیابی شفاهی، ارزیابی ناظر مباحثه، آزمون‌های کوچک هفتگی و…