در دنیای امروز روحانیت باید رسالت خود را جهانی و مخاطبان خود را در گستره بین‌المللی تعریف کند. در این میان، زبان عربی به عنوان زبان رسمی جهان اسلام و زبان انگلیسی به عنوان نخستین زبان زنده دنیا اهمیت دو چندان می‌یابد.
راهکارها:
1. راه‌اندازی واحد زبان‌های خارجی با اختصاص امکانات و تجهیزات لازم برای زبان‌آموزی و… ؛
2. آموزش زبان عربی در برنامه درسی سطح 1؛[۱]
3. آموزش زبان انگلیسی به صورت اختیاری (به‌ویژه در سطح 2)؛
4. برگزاری مداوم نشست‌های علمی و فرهنگی با زبان عربی؛
5. برگزاری سخنرانی‌های کوتاه (تمرین منبر) طلابِ زبان آموز به زبان عربی؛
6. حفظ توانمندی‌های زبانی طلاب ورودی؛[۲]
7. فرهنگ‌سازی مکالمه به زبان خارجی در بین فراگیران و اختصاص مکانی ویژه به طلاب برای این امر؛[۳]
8. زمینه‌سازی برای تدریس طلاب مستعد و توانمند دانش‌آموخته دوره‌های زبانی در خود مدرسه؛
9. برگزاری سفرهای علمی به منظور تقویت زبان عربی؛
10. اعزام طلاب به مدارس اختصاصی طلاب خارجی؛
11. بهره‌گیری از ظرفیت طلاب خارجی جامعهݑ المصطفی و مدارس طلاب خارجی در مشهد و قم؛
12. میزبانی طلاب خارجی به عنوان طلبه مهمان در مدرسه؛[۴]
13. برگزاری جلسات اختیاری گفتگوی آزاد با موضوعات اسلامی به زبان‌های عربی و انگلیسی؛
14. فراهم آوردن بانک صوت و تصویر زبان‌های خارجی و فرهنگ‌سازی برای گوش دادن به سخنرانی‌های شاخص؛ مانند آخرین سخنرانی‌های سیدحسن نصر الله؟حفظ؟.
[۱]. آموزش عربی در یک برنامه دو ساله از ابتدای تابستان سال اول تا پایان سال سوم طلبگی برنامه‌ریزی می‌شود. در تابستان نخست برنامه‌ای متمرکز به مدت 40 روز تحت عنوان «دوره قرنطینه» برگزار می‌گردد که در آن طلاب ملزم به تکلم به زبان عربی هستند. پس از آن طلاب علاقه‌مند و مستعد در طول سال تحصیلی در قالب کلاس‌های آموزشی، کارگاه‌های مشاهده فیلم، نگارش متن، گفتگو و… زبان‌آموزی را ادامه می‌دهند.
[۲]. تعدادی از طلاب پیش از ورود به حوزه توانمندی‌های بالایی در زبان به‌ویژه در زبان انگلیسی دارند که باید این توانمندی‌ها در قالب برنامه‌های سبک و مداوم حفظ شود.
[۳]. مشاهده تکلم عده‌ای از طلاب به زبان عربی موجب ایجاد انگیزه فراگیری زبان در سایر طلاب می‌شود.
[۴]. اجرای مطلوب این راهکار، مشروط بر آن است که در ابعاد تربیتی مدرسه خللی ایجاد نشود و قوه تکلم زبانی مهمان به صورت فصیح، بالا باشد.