آموزش جامع علوم و معارف اسلامی

_{بر اساس آیه نَفْر}^[1]_{، «تفقّه در دین» و «انذار» دو هدف اصلی سازمان روحانیت است و بی‌شک تفقّه در دین فراتر از تفقّه در حکم و استنباط احکام شرعی است؛ اما متأسفانه در برنامه آموزشی حوزه‌های علمیه تمامی نیازهای علمی موردنیاز طلاب برای «تفقّه در دین» پیش‌بینی نشده است. به قرآن و حدیث بهای کافی داده نمی‌شود، سیر مطالعات اندیشه اسلامی در برنامه نیست و بسیاری از علوم کاربردی مورد بی‌مهری و کم‌توجهی واقع‌شده است.}

 _{برخی از علوم کاربردی موردنیاز طلبه:}

_{1. دانش‌های مکمل فقه مانند احکام کاربردی و قواعد فقهیه؛}

_{2. علوم حدیثی مانند علم رجال و درایه؛}

_{3. دانش کلام، احتجاجات اهل‌بیت؟عهم؟، شناخت فرق و ادیان و شبهه‌شناسی؛}

_{4. تاریخ تحلیلی و روش تحلیل تاریخ؛}

_{5. تحلیل سیاسی و شناخت تحولات و جریانات فکری؛}

_{6. آشنایی با هندسه علوم اسلامی و انسانی.}     

^[1]. «وَ مَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ»؛ سوره توبه، آیه 122.