یکی از آسیب‌های رایج در فراگیری علم اتکاء بر حافظه است که در نتیجه، فراگرفته‌ها کاربردی نشده و با گذر زمان به فراموشی سپرده می‌شوند.[۱] از این رو آموزشی ماندگار خواهد بود که بر پایه‌های درست تفکر و خلاقیت استوار شده باشد.
راهکارها:
1. اجتناب از آموزش حافظه‌محور؛
2. ارزیابی فهم‌محور بجای سنجش محفوظات؛
3. اهتمام به آموزش عملی و کاربردی علم منطق؛[۲]
4. آموزش علوم عقلی؛
5. برگزاری دوره‌های مهارت تفکر، طرح سؤال و حل مسئله؛
6. سنجش استعدادها برای هدایت به سمت تفکر فلسفی؛
7. بیان جایگاه هر درس و فلسفه وجودی آن و ارتباط آن با سایر دروس.
[۱]. برخی از آموزش‌ها مانند آموزش‌های انتزاعی محض از مصادیق علم لاینفع هستند که باید از آسیب آن‌ها به خدا پناه برد (اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلْمٍ لَا يَنْفَعُ؛ المصباح کفعمی، ص 229). تکیه بر این نوع آموزش موجب تضییع عمر و عقب ماندگی از متن جامعه می‌شود.
[۲]. به‌ویژه مبحث صناعات خمس.